مد را تنها نمیشه توی نوع پوشش خلاصه کرد . بلکه حوزه وسیع تری را در بر میگیره. مثل نحوه ارتباط انسان ها. نحوه صحبت کردن . نحوه آرایش مو یا صورت .
مثلا : ایامی که طنز برره یا زیر آسمان شهر یا مجموعه هایی از این دست پخش میشدن ،نوعی الگو برداری از طرز و لحن صحبت ها وکلمات بازیگران اون ها میشد ، که شاید بشه اونها را هم نوعی مد دانست .
نکته دیگه اینکه به مد دونوع نگاه میشه داشت .
1- نگاه منفی : یعنی الگو برداری بدون فکر و بدون در نظر گرفتن ارزشهای فرهنگی جامعه
2- نگاه مثبت : مردم برای انجام دادن کارهای روزمره ، نوع پوشش،نوع برقراری ارتباط و...
نیاز به الگو گیری آنهم به صورت متنوع وبه روز و مطابق با شرایط روز دارند . این الگو اگر از داخل تغذیه نشه افراد الگویی از بیرون و خارج از محیط بومی میگیرند که البته معمولا نتیجه اش تضاد فرهنگی میشه .هر جامعه ای از جمله جامعه فرهنگی ما در صورتی که خودش را آپ دیت و به روز و مطابق با شرایط نکنه نمیتونه باقی بمونه . چون در دوران تنوع وتکثر فرهنگ ها و ارتباطات قرار داریم .
این عین همون کاری که به تازگی توی مجلس مطرح شده . طرحی که بدنبال ارائه مدل ها ی متنوع پوشش و به عبارتی
مد داخلی و بومی منطبق با ارزشهای جامعه ایرانی - اسلامیست .
جمله ای از ره بر عزیز انقلاب نقل شده که ایشان گفته اند : ما با مد مخالفتی نداریم . جوان روحیه تنوع طلبی دارد . آنچه ما با آن مخالفیم استفاده کور کورانه از مد ها و مدل های غربی است .
بهر حال نیاز جامعه به مد والگو ما را بر آن میدارد که هم تصمیم گیران فرهنگی ـ اجتماعی و هم تولید کنندگان وطراحان بخش خصوصی دست بکار شوند .
|